Wewnętrzna droga rozwoju duchowego

Człowiek uczy się całe życie, nawet jeśli nie jest tego świadomy. Każdego dnia stawiany jest w wielu sytuacjach, które dostarczają doświadczenia życiowego, zmuszają do refleksji, wymagają rozwiązań. Wiele ludzi pracuje nad swoją wiedzą, poszerzając ją poprzez książki, czy zdobywanie wykształcenia. To wszystko można nazwać rozwojem, jednak czym jest rozwój duchowy? Ten, którego nie ocenia się stopniem naukowym, a daje się odczuć w relacjach ze światem?

Harmonia, ego, świadomość i moralność

Nie ma potrzeby wyodrębniania rozwoju duchowego z nurtu innych codziennych kwestii życia ludzkiego i traktowania go jako cel sam w sobie. Człowiek rozwija swoją wiedzę, doświadczenia, emocje poprzez obserwację świata i kontakt z innymi ludźmi. Duchowość tak jak każda dziedzina wzbogaca się wraz z upływem czasu, a takie podejście do tej sfery życia pozwala na harmonię wewnętrzną, gdzie wszystkie elementy działają ze sobą w naturalnym porządku. 

Istoty myślące mają jednak to do siebie, że potrafią kierować swoim rozwojem i dążyć do określonego celu. Taką drogę obiera coraz bardziej popularny rozwój osobisty, który za pomocą motywacji do działania ma umożliwiać osiągnięcie sukcesu, jednak według wielu specjalistów jest on sprzeczny z rozwojem duchowym. Niemal każdy obierany cel jest chęcią zdobycia dobrobytu, zaspokojenia potrzeb i ustąpienia szeroko pojętego cierpienia. Wszystkie te elementy wynikają z ludzkiego ego, które odnosi się do chcenia i posiadania. Nawet cierpienie jest skutkiem ego, które daje odczuć sprzeczność między wartością człowieka, a jego niepowodzeniami i dąży do rozwiązania problemów.

Ego zmusza człowieka w naturalny sposób do przetrwania, przykuwając uwagę do spraw doczesnych, podczas gdy rozwój duchowy poszerza świadomość i moralność. Świadomość nie jest wiedzą, którą można wyczytać z książki, nie jest także obecna w praktycznych zdolnościach. Ktoś, kto poszerza swoje umiejętności z dziedziny duchowości, niekoniecznie tym samym rozwija swoją świadomość, ponieważ ona wynika z życiowych doświadczeń i to jedynie z tych, które zostały dobrze przez człowieka zrozumiane. Osoba świadoma w potocznym rozumieniu tego stwierdzenia wie, co się dzieje dookoła niej i rozumie swoje własne działania, przenosząc tę definicję do dziedziny duchowej, będzie się ona różnić zaledwie punktami odniesienia - rozumienie działań zewnętrznych zmieni się na interpretację zjawisk mentalnych. Moralność jako dziedzina, która opisywana jest głównie subiektywnie w odniesieniu do konkretnej sytuacji, rozwija się i dojrzewa pod wpływem świadomości, która pozwala poszerzyć spojrzenie na skutki swoich wyborów.

Początki drogi

Może się wydawać, że powody, dla których ludzie podejmują się pracy nad własną duchowością są różne. Prawda jest jednak taka, że wszystkich, którzy rozpoczęli swój rozwój duchowy, łączy jeden wspólny element i jest nim pojawiająca się w którymś momencie życia myśl, podważająca prawdziwość i wyłączność konsumpcyjnego świata zewnętrznego. Dysonans wartości, a jednocześnie niechęć do wiary w to, że ta rzeczywistość jest jedynym, co wartościowe i prawdziwe, zmusza do szukania czegoś, co wypełni tę wewnętrzną pustkę.

Są osoby, które zaczynają żyć w zgodzie ze sobą, nie walcząc z istniejącym systemem. Są również tacy, którzy poświęcają życie zgłębianiu duchowej wiedzy i przekazywaniu jej. Każda droga jest dobra, o ile opiera się na moralności i świadomości wpływów swoich działań, a prawidłowo rozwijana duchowość jest harmonijnym dopełnieniem życia każdego człowieka, niezależnie od tego, jak wygląda jego codzienność.

Autor tekstu: Wróżbita Oskar Rybczyński Saleos - oczywiście zakaz kopiowania, czyli kradzieży bez mojej zgody w całości lub jakiejkolwiek części, jak chcesz, to możesz udostępnić linka do tej strony.